Ja – poetka

Ludziom morza

Hej tam na morzu gdzie wzburzone fale

otuleni czarnym tumem

samotnie przy sterze, gdzie na horyzoncie

tylko woda nas czeka nic więcej…

utrudzeni ciągłą burzą i sztormami ogromnymi

gdzie się woda ciągle leje, gdzie się ludziom gorzej robi

i świadomość tylko jedna, że daleko jest do brzegu,

że gdzieś w porcie, hej daleko, obcy ludzie machać będą.

Morze płacze świstem deszczu

który stuka nam o szyby

licząc gwiazdy, w ciągłym stresie

pył samotnych dni zliczony

Przepych gwiazd na czarnym niebie,

odbijanych w kroplach wody

cała naprzód Kapitanie

Czas już wracać nam do domu!

Spokojne morze

Spokojne morze a w oddali

stary rybak fajkę pali

w starej łodzi puszcza dymka

i dolewa sobie winka

w uszach mu szumi

ładna dziewczyno

może to morze

a może to wino?

Restauracja La Boca

(czyt. la boka)

Raz w restauracji La Boca siedział pan i pani foka

pan foka wniebowzięty prawił swej żonie komplementy

tak, że stolik obok siadła sroka i rzecze:

,,No to już jest przesada

prawić swej babie komplementy

pan jest pijany albo stuknięty.

To jest żonatych główna wada’’

Na to on jej odpowiada:

,,Gry wstępnej inwentarz swój wnoszę

o komentarze pani nie proszę

więc stul dziób jeśli łaska, bo zaraz użyję paska

i  przy wszystkich cię wytarmoszę…”

Sroka zaniemówiła, ze strachu odleciała

a państwo Fokowie w nocy bara bara.

 

Pociąg

Stoi pociąg na peronie, pełno liści ma w wagonie

i kasztany i żołędzie

Dokąd z nami jechać będzie?

Rusza pociąg wczesną wiosną

już w przedziałach ludzie ,, rosną”

a na półce wśród bagaży

leży sobie bukiet z jarzyn.

Jedzie pociąg utrudzony

wiezie dzbanki, szklanki, dzwony

wszystko co przewozić można

ktoś w wagonie karmi kozła

O przystanął gdzieś na stacji,

ktoś korzysta z ubikacji

po godzinach czas na drzemkę

ktoś na półce trzyma wędkę

i tak jedzie kilka godzin

w nocy, w deszczu bez osłony

posapuje wciąż donośnie

pociąg drogą utrudzony…